पुस्तैनी शिरिखुरी सकेर अनि सहयोगी मनको हैँसेले ब्लडमनि तिरेर परदेशको जेलबाट मुक्तभई घर फर्केको महिना दिन पनि नबित्दै बुबाको देहावसान भयो ।
बनलाने बेला, काइलाकाका भन्नू हुन्छ ’क्रीस्चियन रीतले अन्त्येष्टि गरौँ ।’
साइला बुरुक्क उफ्रियो ’वुद्ध धर्मानुरुपले शरीरको अंग काटेर गिद्ध र चीललाई ख्वाएर पुण्य कमाउन पर्छ । दाइ वुद्ध धर्मतिर जाने मनसाय बनाई सक्नु भएको थियो ।’
माइला चर्कियो’ अहँ ! हुदैन, प्राकृतिक धर्म अनुरुप चिहान बानाएर राख्नु पर्छ । हामी बस्तु चराउन जाँदा पनि दाइलाई नमन गर्न पाइन्छ । कुनै रुखले उहाँको नश्वर जीवनबाट नुतन शक्ति पाउने छ्न् ।’
कान्छा चिच्यायो ‘पक्का हिन्दुधर्मअनुरुपम चिता जल्न पर्छ । शङ्ख फुक्नु पर्छ । दाइले गीतापुजेर पुसे धुनी बसिसक्नु भा’थ्यो । रुद्राक्ष र चन्दन घोट्ने सिलौटो अझै होलान् ।’
छोरीले परदेशबाट ल्याएको जुवाई समेतले अशुद्ध नेपाली बोल्दै भन्यो ‘होइन बुबाको काजकिरिया इस्लाम धर्मले गरौंँ । अल्ला मान्ने कुरा उहाँ भित्र थियो ।’
परदेशबाट आको छोरो चुपचाप छ । विबादले छक्काल टर्दै थियो । सिकुवामा अलपत्र थियो बुबाको लास । गाउँले भने मुस्मुस हांँस्दै भन्दै थिए, ‘घर भित्रको कुरो ।’
ठेगाना त्रि.न.पा-११, संगमटोल, उदयपुर
वि.सं.२०७६ साउन २५ शनिवार ०८:४५ मा प्रकाशित
