हामी सबैकाे संसारन्यूज

भन्नेले सागर भनिदिए
फूल, जून, धर्ती भनिदिए
आकाश, जननी या सृष्टि भनिदिए
यी सब भन्नका लागि भनेका हुन् भन्थेँ,
हो रै’च !

नदि पर्खनु
प्यासी बन्नु र बनिरहनु
आँधी, हुरी, ज्वारभाटा चल्नु र चलाइरहनु
कहिले जम्नु, कहिले उम्लनु र वाफ बनेर उडिरहनु
सागर नभएर अरु के हुन सक्छे त नारी ?

कहिले गमलामा
कहिले हत्केलामा
कहिँ तनमा, कहिँ मनमा
अरुले चाहे झैं
अरुकै बगैंचामा
अरुकै लागि फुल्नु, मुस्कुराउनु र वास्ना छर्नु
वैंसमै टिपिनु या ओइलिएर र झर्न पर्खनु
फुल नभएर अरु के हुन सक्छे त नारी ?

कै’ले देखिनु
कै’ले छोपिनु
फरक रुप र समयमा
निश्चित गति, यति र लय समातेर
अरुकै उर्जा लिएर उर्जा बाँड्नु
जून नभएर अरु के हुन सक्छे त नारी ?

निरन्तर–निरन्तर
प्रहार सहनु
दुख्नु र दुखिरहनु
जहाँ, जे, जस्तो परे’ नि चुपचाप सहनु र सहिरहनु
धर्ती नभएर अरु के हुन सक्छे त नारी ?

केहि नहुनु
मात्र शून्य हुनु र पनि फैलनु अनन्त
हुनुको भ्रम पालेर
भएकाहरुको सबथोक हुनु
आकाश नभएर अरु के हुन सक्छे त नारी ?

अलिकति फकाए मक्ख हुनु
थोरै घुर्क्याए उदास हुनु
आफ्ना स्वप्नहरु सबै भुलेर
आफ्नाहरुको स्वप्नमा सम्मोहित हुनु
जननी नभएर अरु के हुन सक्छे त नारी ?
सृष्टि नभएर अरु के हुन सक्छे त नारी ?