back

कविता: कवि: मृत्यु उत्सव

वि.सं.२०७७ जेठ १७ शनिवार

150 

shares
NTC AD
Global IME AD

सुर्यको
रक्तिम लालिमा संगै उदाएको
अर्को नयाँ दिन
आज आफ्ना अघिल्तिर फेरि
संचारका अत्याधुनिक उपकरण सजाएर
मृत्युको तथ्यांक हेर्दै
विवशताको नेलमा स्वयं बाँधिएको
म,
मृत्यु उत्सव मनाउन
लाचार भएको छु ।
प्रत्येक विहान
सूर्यको थकित अनुहार संगै
विद्युतिय छापाका
असफल प्रयासहरुले
रगतका छिटाहरुमा लत्पत्याएका
निरस,निरिह अनि
नतमष्तक मान्छेहरुका अनुहारले
चिच्याइ चिच्याइ
मृत्यु उत्सवको उद्घोष गरिरहेका छन् ।
हरेक प्रहर उद्घोष भएका
प्रत्येक शव्दले
जन्माइरहेका छन् यहाँ
अनुत्तरित प्रश्नहरु !
यो प्रलयको पुर्वाभाष हो,
वा विनाशको संकेत ?
क्षमताको छुट्टै परिक्षण हो,
वा विश्वयुद्धको आवेश ?
या हो कुनै काहालिलाग्दो शृङ्खला,
मृत्यु उत्सवको ???

वि.सं.२०७७ जेठ १७ शनिवार ०९:३८ मा प्रकाशित

NLIC AD
NABIL bank AD
कविता : आत्मनिर्भर देवचूलीको, सभ्यता छ विशाल

कविता : आत्मनिर्भर देवचूलीको, सभ्यता छ विशाल

फर्शुराम भूर्तेल, पैयुँ ५, पर्वत (हाल देवचुली-१५, नवलपुर)  सुन्दर भूमि...

हे मातृभूमि..गजल श्रव्यदृश्य सार्वजिनक

हे मातृभूमि..गजल श्रव्यदृश्य सार्वजिनक

काठमाडौँ । नेपाली साहित्य परिषद्को आयोजनामा कविशिरोमणि लेखनाथ पौड्यालद्वारा रचित...

कविता : लिङ्ग

कविता : लिङ्ग

अर्जुन वेदना राई, इलाम ‘बालिका बलात्कारपछि हत्या’ सृष्टिको अभिन्न अङ्ग...

गजल

गजल

लक्ष्मी प्रसाद फुयाल मोरङ पथरी, शनिश्चरे पत्थर हुँदैछ यो दिल...

कविता : एक मुट्ठी जिन्दगी

कविता : एक मुट्ठी जिन्दगी

निरूविन्दु परियार, कालेबुङ, भारत निद्राबाट बिउँझिना साथ एक अञ्जुली सपना...

कोपिला

कोपिला

गणेश लोहनी, काठमाडौं १. पिलिएर पाक्न थाल्यो घाउ जिन्दगीको आफ्नै...