अझ उद्वारको ध्वंस दिन्छन्
कतिञ्जेल म ढुक्क थिएँ
जतिबेलासम्म ईश्वरको परिकल्पना गरें
केही समय मौन रहें
तब सम्झें नैतिकता
जो थियो अनुशासन वा भय
अनेकन् रोग सम्झेँ जो ईश्वरको कृपाले निको हुनेबारे
मृत्यु सम्झेँ ईश्वरले आफूमा लिन गर्ने बारे,
तर यसपाली
ईश्वर चुप बसे, हिजो जसरी बस्थे मूर्तिमा
उन्का दूतहरु नै सिकार भए
यो महाप्रलयमा
कि सुतिरहेका छन् ?
कि भनिए बमोजिम दयालु छैनन् ?
उति शक्तिशाली ईश्वर
कि हाम्रो परिकल्पनामा मात्र सिमित छन् ?
कि ईश्वरको नै मृत्यु भयो
लाग्छ आफ्नै शवयात्रामा छन् ईश्वरहरु
लाग्छ घाट नै अपुग छ ।
वि.सं.२०७८ वैशाख १८ शनिवार ०६:४० मा प्रकाशित